جوانی گشته ام سی و دو ساله
سرم بین کتاب است و مقاله
گهی شعری نویسم روی کاغذ
وَ بعدش می کنم آن را مچاله
حکایت های خوبی یاد دارم
اگر گویم شود صدها رساله
بگویم با تو قدری از دلِ ریش
اگر خوانی شوی مغموم و واله:
برادرهای من هر یک به نوعی
گرفتارند از دست قباله!
یکی مهریه اش را کرده قسطی
وَ هر دم می کند نفرین و ناله
وَ آن یک چون ندارد وضع خوبی
به زندان رفته و گشته نخاله
یکی از چاله ای افتاده در چاه
یکی از چاه، افتاده به چاله
یکی ترسیده آنقدر از زن خویش
که می گوید ستاره را: « ستاله!»
عروسان نیز با این پول رفتند
کلاس آیروبیک و رقص باله
فراغت از تأهل نیست ممکن
گمانم هست آش کشک خاله
امیرحسین خوش‌حال
دیدگاه خود را بنویسید