موی تو کاشان، نگاهت اصفهان
خنده ات زیباترین نقشِ جهان
من خراسانِ بزرگم در خودم
یادِ تو مثل مغول های جوان
اوج تلفیقِ هنر با قدرتی
مثلِ شاه عباسِ روی استکان
جنگل نوری و چشمانت خزر
من دماوند و دلم آتشفشان
واژه ها دنبال تو صف می کشند
بی نیازی از تمام شاعران
پیشِ من هستی و دور از دست من
مثل شب های کویر و آسمان
صورتت خورشید و وقت گریه ات
پلک هایت می شود رنگین کمان
( بیت آخر را نمی گویم ولی
بیت پنجم را به جای آن بخوان )
امیرحسین خوش‌حال
دیدگاه خود را بنویسید