همه ی ماها؛ بدون هرگونه استثنایی فکر میکنیم که کارمون خیلی درسته. به قول معروف! فکر میکنیم که « گنگمون بالاست ». خواهشن بشینیم کلاهمون رو قاضی کنیم و ببینیم واقعن چی داریم؟. و از اون مهمتر چی نداریم؟. ما همیشه داشته هامون رو حساب میکنیم اما باید نداشته ها رو هم حساب کرد تا عیار واقعی هر ادمی به دست بیاد.
یکی از دریا برگشته با مروارید، یکی از دریا برگشته با گوش ماهی. یارو رفته دریا و گوش ماهی نصیبش شده و بعد میگه که: « خدا رو شکر دستم خالی نیست ». بعد دوروبریاشم میگن: « دمت گرم سالار! ». نه عمو تو باختی. تو توی دریا بودی و گوش ماهی اوردی. این و فراموش نکن.
ماها همیشه یکسری « دوست » دوروبرمون داریم درسته؟ پس هیچوقت بی دوست نیستیم و میگیم: « چه دوستای خوبی داریم ». نه نشد دیگه. بشین ببین تا الان چه دوستایی رو باختی تا عیار واقعیت دستت بیاد. هیچ ادمی بی شغل نمیمونه قطعن. بعد همه جا از شغلش تعریف میکنه. تا اینجاش مشکلی نیست اما بشین ببین چه شغلایی رو از دست دادی که دوستشون داشتی. اگه بازم شغل فعلیت رو خواستی؛ کارت درسته و به قول عمو سهراب: « گنگت بالاست ».
کسی که کارش درسته، آنچه که خواسته و آنچه که میخواد رو به دست آورده؛ نه هرچی که دستش رسیده رو عَلَم کنه و بهش افتخار کنه.
اها حالا لطفن یک ریکاوری کنیم خودمون رو. دم همه تون گرم.