فرقی هست بین « آزادی » و « آزادگی ». ممکنه اسیر باشیم ولی ازاده باشیم و ممکنه آزاد باشیم ولی اسیر باشیم. آزادی بیرونی هست و آزادگی درونی. برای همین امام حسین هم دعوت به آزادگی کرد نه دعوت به آزادی. متاسفانه ما عمدتن دنبال آزادی هستیم نه آزادگی. و چه دردناک هست که اغلب ما آزادی رو هم در پوشش خلاصه می کنیم. خیلی ها در پوشش آزادن و اصلن لخت راه میرن اما باز هم احساس اسیری می کنن. شاید باور نکنین اما حجاب برای فرار از اسارت ساخته شده. ادما حس خوبی از این که با نگاه دیگران رصد بشن نداشتن و احساس بردگی و اسارت میکردن برای همین به پوشش روی آوردن. وقتی که به آزادگی برسیم؛ دیگه مهم نیست توی زندان هستیم یا چه پوششی داریم و یا هرچیزه دیگه ای. اما اگه آزاده نباشیم شاید در قصر هم زندگی کنیم ولی احساس اسارت می کنیم. حالا اون لحظه ای که توی ماشینی که پدرمون برامون خریده نشستیم، یا توی خونه ای که پدرمون بهمون داده نشستیم، یا توی شغلی که پدرمون بهمون داده نشستیم و همه چیز هم داریم و همه کار هم میتونیم بکنیم؛ به این فکر کنیم که آزادی داریم یا آزادگی... .