از کوزه همان برون تراود که در اوست!

یکروز سلطان محمود غزنوی برای گردش به خارج از شهر رفت. به یکی از شاعراش گفت که: می خوام از پله های عمارت که در وسط باغ است، بالا برم و برای من شعری بسرایی که با پله ی اول ( مصراع اول ) بخوام بکشمت و با پله ی دوم ( مصراع دوم ) منصرف بشم. اسدی طوسی این و سرود:

خواهم اندر تو کُنم ای بتِ پاکیزه خصال
نظر از منظرِ خوبی شب و روز و مه و سال
خفته باشی تو و من میزده باشم همه شب
بوسه ها بر کف پای تو ولیکن به خیال
عاشقانت همه کردند چرا من نکنم؟
بر سرِ کوچه تماشای قد و قامت و خال
مادرت کانِ کَرم بود و بداد از پس و پیش
به فقیران لب نان و به گدایان زر و مال
رفت تا انته و القصه که نتوان بکشید
تیر مژگان که زدی بر دل ریشم فی الحال
وه که بر پشت تو افتادن و جنبش چه خوشست
کاکلِ مُشک فشان از اثرِ باد شمال
از تو در آرم و با دامن خود پاک کنم
چکمه از پای تو ای سرو خرامان اقبال
یاد داری که تو را تا به سحر می کردم؟
صد دعا از دل مجروح پریشان احوال
طوسی خسته اگر بر تو نهد منع مکن
نام معشوقی و عاشق کشی و حسن و جمال...

به این که شاعرش هنرمندانه کار کرده کاری ندارم. میخوام از یک بعد دیگه با هم صحبت کنیم. الان به نظر شما این شعر مستهجن هست یا نیست؟. ممکنه بعضیامون با خوندنش تحریک بشیم خب مشکل از ماست یا شعره؟ به این بیت دقت کنید:
« ای که هستی روز و شب درگیر من
نیستی حتا به قدر موی من »
ما میدونیم که « موی » نباید قافیه باشه و در اصل قافیه ش باید یک کلمه ی دیگه باشه. خب الان اون کلمه نیست ولی ما میدونیم چیه. خب الان این شعر مستهجن هست یا فکرِ ما؟.
یک نقاشی ای هست که وقتی نگاش میکنی پر از تصاویر سکسیه. همون نقاشی و به بچه ها که نشون دادن فقط توش دلفین دیدن. مشکل کجاست؟ در نقاشی؟ در فکر ما؟ یا در بچه ها؟. ما از دریچه ی خودمون دیدیم، بچه از دریچه ی خودش دیده. حالا اون نقاشی مستهجنه یا نه؟. به نظرم وقتی میگیم فلان اهنگ یا شعر توش کلمات مستهجن گفته شده، شاید بخشیش تقصیره ذهنه ماست که مستهجنه. بعضی خانواده ها صحنه های یک فیلم و رد میکنن جلوی بچه هاشون و بعضیا رد نمی کنن. فیلمه مستهجنه؟ یا اونی که رد میکنه؟ یا اونی که رد نمیکنه؟. پیچیده ست مگه نه؟. به بچه یک فحشِ زشت یاد میدیم و استفاده میکنه و کسی ناراحت نمیشه و وقتی میگه غش غش میخندن همه. اگه باباش همونو بگه جرش میدن توی خیابون. مشکل از فحش هست یا بچه یا باباش؟. مشکل از ذهنِ ماست. اون فحش از دهنِ بچه مستهجن نیست اما از دهنِ باباش برای ذهن ما میشه مستهجن. پس فحش میتونه مستهجن نباشه و بستگی به ذهنِ ما داره. پوشش بعضیا اینجا مستهجنه و در غرب نه. مشکل در پوششه؟ در غربه؟ یا در ذهن ما؟. حالا بشینیم ببینیم چه چیزهایی رو که مستهجن دیدیم و شنیدیم در حالی که ما و ذهنمون مستهجن بوده نه اون کلام و پوشش و فیلم و اهنگ و ... .